aaaaa
- cccc
Japan song
UpForDown.com
Read more!
เพลิดเพลินกับเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับญี่ปุ่น
นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งของสำนวนที่คนญี่ปุ่นจะใช้กันในชีวิตประจำวัน ยังไงก็คงต้องค่อยๆ เรียน ค่อยๆ จำไปเรื่อย.. ยังมีอะไรสนุกๆ อีกเยอะนะ (^ ^ )
สำหรับเราแล้ว เราก็ไม่ได้ท่องจำซะทีเดียว แต่ว่าจะใช้สังเกตรากศัพท์ เพราะส่วนใหญ่มันจะมีความหมายแฝงอยู่ บางคำก็เป็นคำยกย่อง คำถ่อมตัว แล้วอีกอย่าง ก็คือ ดูซีรีย์ญี่ปุ่น เพราะเราจะได้ยินบ่อยๆ ในซีรีย์ ทำให้ซึมซับเข้าไปอย่างไม่รู้ตัว
ยังไงก็ลองมาเรียนภาษาญี่ปุ่นกันเถอะ.... がんばってね!
หลังจากนอนมาบนเครื่องเป็นเวลากว่า 6 ชม. ในที่สุด เราก็ได้ลงไปเดินเล่นแถวสนามบินนาริตะซักกะที นับตั้งแต่ก้าวออกจากเครื่องบิน ก็ตื่นตาตื่นใจกับสาวๆ ญี่ปุ่น เพราะขนาดเป็นเด็กขนของในสนามบินนะเนียะ ...ว้าว.. น่ารักสุดๆ ผิวขาว หน้าตาน่ารัก แต่ว่าท่าทางทำงานได้แข็งขันเต็มที่ไม่แพ้กับหนุ่มๆ เลยอ่ะ
ก่อนที่จะมาญี่ปุ่น เราโดนขู่มาเยอะเลย ว่าส่วนใหญ่ถ้าเป็น passpost ใหม่ จะผ่าน ตม. ยาก จะถูกถามเยอะ เราก็เตรียมมาอย่างดี .. ไม่ใช่..เตรียมตัวตอบอะไรหรอก แต่ว่าที่เตรียมอ่ะ เตรียมจดหมายเชิญที่ทางญี่ปุ่นส่งมาให้ต่างหาก เผื่อว่าคุยไม่รู้เรื่องก็จะได้ยี่นจดหมายให้ดูซะ เพราะว่าในจดหมายเชิญจะมีรายละเอียดว่า เรามาทำอะไร กี่วัน พักที่ไหน แต่ตอนต่อแถวนี่สิ ตื่นเต้นน่าดูอ่ะ...............
そろそろ時間だ。และแล้วก็ถึงตาเรา ..พอยืนอยู่หน้าเจ้าหน้าที่ เค้าก็ถามเป็นภาษาญี่ปุ่น .. ( ก็ไม่เข้าใจ passpost ก็โชว์อยู่ว่าไม่ใช่คนญี่ปุ่น ดันพูดญี่ปุ่นใส่อีก ) ถึงเราจะเรียนมาบ้าง แต่พอเจอเข้าจริง..อึ้ง..ฟังไม่ทัน..ตอบไม่ถูก .. เขาคงเพิ่งนึกได้ว่าควรพูดภาษาอังกฤษ ก็เลยถามใหม่ ว่ามากี่คน เราก็ตอบว่ามาสองคน แล้วก็ชี้ที่พี่ที่ไปด้วยกัน เจ้าหน้าที่ก็ถามต่อว่าเป็นไรกัน เราก็ตอบมาเพื่อน จบ... ไม่น่าเชื่อ ผ่านเฉยเลย.. ขนาดพี่ที่ไปด้วยกัน เคยเข้าญี่ปุ่นมาหลายครั้งแล้ว แต่ดันโดนถามเยอะ จนต้องควักจดหมายเชิญมาให้ดูถึงผ่านมาได้... โชคดีจริงๆ เรา....
ยัง..ยัง..ไม่จบ ต้องไปผ่านด่านศุลกากรอีก เหมือนเดิม เจ้าหน้าที่พูดญี่ปุ่นใส่อีกหละ แต่คราวนี้เราเริ่มตั้งสติได้ จำใจความได้ว่า ของในถุงเป็นอะไร ( เราซื้อกล้วยอบเนยไปฝากคนญี่ปุ่น ) เราก็ตอบว่า おかしです。ขนม แค่นั้น เจ้าหน้าที่ก็ปล่อยเราไป... อิอิ..ช่างถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีจริงๆ หันไปหาพี่ที่ไปด้วยกัน ...อีกแล้ว กำลังควักจดหมายเชิญอีกแล้ว...เฮ้อ.....
เอาละซิ..หลุดมาจากด่านทั้งหลายทั้งแหล กระเป๋าก็ได้มาเรียบร้อย ... แล้วทำไงต่ออ่ะ.. ขออนุญาตเล่าย้อนกลับไปซะกะนิด ก่อนที่จะถึงวันเดินทาง หัวหน้าที่ญี่ปุ่นก็ส่งเมล์มาหาว่าจะมารับที่นาริตะ แต่ว่าเราไปกัน 2 คน แล้วก็พี่ที่ไปด้วย เคยไปมาหลายครั้งแล้ว ด้วยความเกรงใจ เพราะว่าค่ารถบัสจากนาริตะไป Y-CAT ตั้ง 3,500 Yen (ประมาณ 1,000 กว่าบาท) เราก็เลยตกลงกันว่า เราจะนั่งรถบัสจากนาริตะไปเจอคนญี่ปุ่นที่ Y-CAT (สถานี Yokohama) เลย ตามที่ได้รับการบอกเล่ามา ก็ต้องทำตามขั้นตอน คือ
ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่หลับบนรถ เพราะไหนๆ มาตั้งไกล นั่งดูวิวดีกว่า.... แต่แล้ว..ด้วยความง่วง และนิสัยส่วนตัว ที่นั่งรถนิ่งๆ ไม่ได้นาน... และแล้ว เราก็ไปชมวิวในฝัน.. โธ่..
หลังจากนั่ง..หลับมาในรถประมาณชั่วโมง รถก็มาจอดหน้า Y-CAT เราก็รับกระเป๋า แล้วก็เข้าไปรอใน Y-CAT
ไอ้ตอนแรกเราก็คิดว่า Y-CAT คงไม่ใหญ่โตอะไรมากมาย ไม่น่าจะหากันยากนะ แต่พอเอาเข้าจริง โคตรใหญ่.. เป็นสถานีต่อรถบัส รถไฟ แล้วยังเป็นประมาณห้างอีก เอาละสิ คราวนี้จะเจอกันไหมเนียะ .. จะโทรหาก็ไม่เจอตู้โทรศัพท์เลย ... ยืน..งงงงงงงง.... อยู่ซักพัก และแล้ว สายตาก็หันไปเจอ ..พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก.... ดีใจมาก...เจอแล้ว..คนญี่ปุ่นที่มารับเรา..เฮ้อ..รอดตายแล้วเรา... : )
ต่อจากตอนนี้..ก็จะเป็นเรื่องการผจญภัยสู่โลกกว้างของเราแล้วนะ ..อิอิอิ สนุกอย่าบอกใครเชียว... つづく
เรื่องมีอยู่ว่า โคทาโร่ เป็นนักเขียนนิยายทางมือถือ แล้วก็ทำงานอยู่ในสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง สภาพก็ไม่รวยอยู่อพาร์ทเม้นท์โทรมเล็กน้อยถึงปานกลาง อยู่มาวันนึง ชีวิตของหนุ่มโสดของโคทาโร่ก็เปลี่ยนไป เมื่อพี่สาวที่โคทาโร่ไม่นับญาติด้วย แต่เป็นถึงดาราสาวชื่อดัง ดันส่งลูกสาวที่เป็นดาราเด็กชื่อดัง นามว่า อันจัง มาให้ดูแล แถมพ่วงด้วยนางเอกที่เป็นผู้จ้ดการส่วนตัวของแม่ลูกคู่นี้มาให้คอยป่วนชีวิตโสดของโคทาโร่ .. จากหนู่มโสดที่ไม่เคยเลี้ยงเด็ก กับเด็กผู้หญิงที่เคยอยู่สบายและมีแค่คนตามใจตลอด ต้องมาอยู่ด้วยกัน เรื่องราวน่ารัก น่ารัก ระหว่าง อากับหลานก็เกิดขึ้น .. จากที่ไม่ค่อยชอบหน้า...ค่อยๆพัฒนาเปลี่ยนเป็น ความผูกพันธ์ที่ไม่อาจตัดขาดได้ .. ระหว่างอาและหลานสาวตัวน้อย
ใครได้ดูเรื่องนี้แล้ว..น่าจะติดใจในความน่ารักของ อันจัง & โคทาโร่ เหมือนเรา มาเม้นท์กันได้นะจ๊ะ
ไว้จะทยอยเอาซีรีย์ใน stock มาเม้าท์ใหม่นะจ๊ะ